تور ارزان ارمنستان: مرز مشترک بین ایران و ارمنستان بسته می گردد؟، پوتین می گوید کسی که بگوید شوروی وجود ندارد قلب ندارد و او که می گوید نباید احیا گردد،مغز ندارد!
به گزارش مجله آراد، کارشناس اوراسیا در گفتگویی با خبرنگاران در تشریح معادلات قراباغ و کریدور جعلی زنگروز گفت: این برداشت نادرستی که علی اف به طور دائم آن را تکرار می نماید و هر روز راجع به قراباغ صحبت می نماید و ادعا می نماید در صورت مخالفت ارمنستان کریدور را به زور خواهیم گرفت نادرست است و تنها مصرف داخلی دارد.
با ما سفر کنید و با تور ارزان ارمنستان از کشور جذاب همسایه دیدن کنید و شهر زیبای ایروان را ببینید.
به گزارش خبرنگاران، بهرام امیراحمدیان در تشریح دلایل تاثیرگذاری روسیه در تحولات قراباغ و سیاست های این کشور در این منطقه گفت: روسیه می گوید باید از حقوق ارامنه ای که در داخل قراباغ هستند دفاع کنیم و در نهایت نیز دوهزار نیرو وارد منطقه می نماید. روسیه یک نقطه استراتژیک در قراباغ ایجاد نموده تا اشراف کامل بر آسیای مرکزی داشته باشد. یعنی قفقاز، آسیای مرکزی و دریای خرز از بلندی های این منطقه با رادارهای مدل پچورا می تواند تا 6هزار کیلومتر را تحت پوشش قرار دهد(با تعطیلی رادار قبله در آذبایجان روسیه قدرت رصد در منطقه قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی را از دست داده بود. روسیه می گوید که برای مانیتورینگ آتش بس می خواهد در این منطقه حضور داشته باشد. پس روس ها یک نقطه را تکمیل کردند و به مرز ایران رسیدند. دالان زنگزور حتی در صورت فعالیت برای ارتباط ترکیه و نخجوان با اذربایجان در کنترل گمرکی ارمنستان و نظامی-استراتژیک و سیاسی روسیه خواهد بود. اینکه رئیس جمهور آذربایجان از بهره برداری قهری این کریدور، در صورت عدم موافقت ارمنستان(بر اساس بند 9 موافقتنامه آتش بس) سخن می گوید اساس حقوقی ندارد.
این کارشناس با اشاره به اینکه وقتی از کریدور یا دالان حمل و نقل و ترانزیت سخن می رود، حاکمیت ارضی آن دست دولتی که جهت در خاک آن کشور قرار گرفته است گفت: برای نمونه، از ترکمنستان با قطار یا کامیون وارد سرخس می شوند و به سمت ترکیه می فرایند. خب این کریدور محسوب می گردد و نام آن کریدور شرق به غرب ایران است. بدیهی است که حاکمیت آن در اختیار و مالکیت ایران است. تردد کامیون ها نیز تابع مقررات کشور (ایران) است. بنابراین کسانی که می گویند با برقراری ارتباط ترکیه و نخجوان با خاک اصلی آذربایجان از دالان زنگزور، مرز مشترک بین ایران و ارمنستان بسته می گردد، نه از مسائل حقوقی، روابط بین الملل و نه از مسائل حمل و نقل آگاهی درستی ندارند. ما می دانیم که مرزهای ارمنستان را روس ها کنترل می نمایند و هنگام ورود به مرز ارمنستان نیروهای مرزبانی روس مستقر هستند. اما گمرک دست دولت ارمنستان است اما به لحاظ مرزبانی ورود و خروج کنترل می گردد ضمن اینکه بر محموله نیز نظارت وجود دارد. این گذرگاه به نفع ارمنستان نیز هست چرا که در صورت برقراری ارتباط ، از آن عایدی کسب می نماید. اما مشکل اینجاست وقتی از کریدور در جمهوری آذربایجان صحبت می گردد معنای آن بدست آوردن حاکمیت کریدور است که کریدور جعلی زنگزور نامیده می گردد.
بنا بر ادعای جمهوری آذربایجان باریکه ای که عرض آن 40 کیلومتر و در طول جهت مرز ایران در امتداد ساحل چپ رود ارس است، قلمرویی است که جمهوری آذربایجان آن را زنگزور می نامد و ارمنستان آن را سیونیک. جمهوری آذربایجان ادعا می نماید که این منطقه تا پیش از شوروی در حاکمیت جمهوری آذربایجان بوده و اتصال جغرافیایی جمهوری آذربایجان و نخجوان را فراهم می نموده است. پس از دوره شوروی است که در دوره استالین این بخش را به گونه ای تقسیم کردند که از یکپارچگی دنیا ترک و توسعه پان ترکیسم جلوگیری کند و با ایران هم مرز گردد و از پیوستگی ترک ها جلوگیری گردد و جمهوری آذربایجان به ترکیه اتصال نداشته باشد.بنابراین موضوع کریدور آنچنان که در مطبوعات و رسانه ها به صورت نادانسته مطرح می گردد به آن صورتی نیست که ارمنستان در جریان نباشد.
وی اضافه نمود: در بند 5 موفقت نامه آتش بس ابتکاری روسیه درباره تخصیص یک کریدور به نام لاچین برای ارتباط ارامنه قراباغ به ارمنستان گنجانده شده است که ارامنه ای که در شهر استپانکرت(خان کندی به گفته آذربایجانی ها) حضور دارند و تحت حمایت دوهزار نفر نیروهای پاسدار صلحی هستند که از روسیه آمده اند و در آن منطقه مستقر شده اند، بتوانند با خاک ارمنستان در ارتباط باشند. موضوع این است که در آنجا گفته شده که در قبال کریدوری که جمهوری آذربایجان در اختیار ارامنه قراباغ قرار می دهد، یعنی کریدور لاچین که از طریق آن قرار است به خاک اصلی ارمنستان رفت وآمد نمایند، در جنوب ارمنستان کریدوری در اختیار جمهوری آذربایجان قرار دهد که آذربایجان بتواند با بخش برونگان خود که جمهوری خودمختار نخجوان است و از طریق خاک ارمنستان از خاک اصلی جمهوری آذربایجان جدا افتاده به خاک اصلی خود ارتباط دهد، کریدوری که در داخل خاک ارمنستان و به موازات مرز به طول 41 کیلومتر مرز مشترک بین ایران و ارمنستان قرار گرفته است(بند 9 موافقتنامه).
وی افزود: در آن برهه، نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان بند 9 را قبول نکرد و این موضوع به همین شکل ماند و جمهوری آذربایجان این طور تبلیغ کرد که قرار است آنجا کریدوری ترانزیتی درست نمایند که ترکیه از آن طریق و از جهت نخجوان وارد ارمنستان و از آنجا وارد جمهوری آذربایجان گردد و مستقیما به باکو برسد و از باکو از طریق دریای خزر به آسیای مرکزی برسد و تبلیغات متعددی درباره این کریدور شد. ولی طبق تعریف بین المللی کریدور، از لحاظ حقوقی کریدور در اختیار کشوری است که کریدور در آنجا قرار گرفته است. مفهومش این نیست که کریدور خاک کشوری است که می خواهد از آن استفاده کند. چون دو سر ورودی و خروجی کریدور تحت حاکمیت کشورهایی است که در آن قرار دارند و مبادی ورودی و خروجی اش کاملا تحت کنترل و گمرک و مرزبانی آن کشور است که اینجا ارمنستان است.
امیراحمدیان گفت: تا قبل از این، جمهوری آذربایجان برای ارتباط این دو سو از خاک ایران استفاده می نموده است؛ یعنی از نخجوان می آمدند وارد خاک ایران می شدند و از طریق خاک ایران می رفتند و به قسمت بعدی جهت که خاک اصلی جمهوری آذربایجان بود، می رسیدند. در 30 سالی که جمهوری آذربایجان از این کریدور استفاده می کرد، به راحتی وسایل نقیله مخصوصا اتوبوسها و کامیون های این کشور تردد و ارتباط برقرار می شد. ولی در شرایط کنونی که ایران از جهت ارمنستان به سمت شمال و قفقاز از راه ها استفاده می نماید، بخشی از این راه در دوره اشغال این کریدور و اشغال قراباغ که از گوریس تا قاپان است، در آن منطقه قرار می گرفته، حدود 25 کیلومتر است و چون کامیون های ایرانی مجبور بوده اند از آنجا بفرایند، حالا که جمهوری آذربایجان حاکمیت خودش را اعمال نموده است، از ایرانی ها حق ترانزیت مضاعف می گیرد. نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشیم این است که اگر بنا به آن است که زیرساخت ها اصلاح گردد کشورهای ذینفع در منطقه می توانند انجام دهند که ارمنستان وظیفه فراهم کردن امکانات را فراهم می نماید. جمهوری اسلامی ایران می بایست در این زمینه با ارمنستان همکاری کند. اینکه گفته می گردد مرز ممکن است بسته گردد امکان پذیر نیست.
استاد مطالعات منطقه ای اضافه نمود: این برداشت نادرستی که علی اف به طور دائم آن را تکرار می نماید و هر روز راجع به قراباغ صحبت می نماید و ادعا می نماید در صورت مخالفت ارمنستان به زور آن را خواهیم گرفت نادرست است و تنها مصرف داخلی دارد. ما می گوییم کریدور عبارتست از گذرگاهی که از یک کشور وارد کشوری دیگر می گردد و از آن عبور می نماید به کشور دیگر می رود. از کشور مبدا با گذر از کشور واسط به کشور مقصد عبور و مرور انجام می گردد. قوانین و مقررات آن مربوط به کشوری است که حاکمیت دارد.
وی در تشریح معادلات در قراباغ گفت: روسیه به سوی مرزهای جنوب قفقاز پیشروی کرد و با زیرکی تمام خود را به مرز ایران رساند. در مورد موافقت نامه آتش بس گفته شده که برای 5 سال اول آن را امضا می کنیم و برای 5 سال های بعد نیز آن را تمدید می کنیم. این یعنی چه؟ یعنی روسیه دراین منطقه باقی خواهد ماند. در واقع پوتین امنیت مرزهای روسیه را در چارچوب مرزهای اتحاد شوروی می بیند. پوتین می گوید هر کسی که بگوید اتحاد جماهیر شوروی وجود نداشته و یا بد بوده قلب ندارد و هر کس که فکر می نماید که اتحاد جماهیر شوروی باید بار دیگر احیا گردد مغز ندارد. اما در عمل شخص پوتین در راستای احیای اتحاد جماهیر شوروی حرکت می نماید. در آن دوره کومکون وجود داشت و در حال حاضر اتحادیه مالی اوراسیا دارد. در گذشته پیمان ورشو وجود داشت و در حال حاضر پیمان امنیت دسته جمعی وجود دارد. همه این قالب ها و سازمان ها را که مشاهده می کنید در قالب یک فرمول جدیدتری برای احیای اتحاد جماهیر شوروی با کشورهای عضو این گونه از سازمان ها است.
وی اعلام کرد: در علوم سیاسی نقشه مساله مهمی برای تشریح مسائل استراتژیک و مهم است. در کلاسهای دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی که مدتی در آن تدریس می کردم سه نقشه به دیوار نصب شده است: نقشه دنیا نما، نقشه منطقه خاورمیانه و نقشه ایران. به طور ذهنی نمی توان مسائل استراتژیک را تببین و روشن کرد و وجود نقشه لازم است. آندری گرومیکو که 4 دهه وزیرخارجه شوروی بود در خاطرات خود می گوید برترین سرگرمی وی نگاه کردن به نقشه بود و هر گاه در کرملین فرصت داشت به نقشه دنیا نمای بزرگی که بر یکی از سالنهای کاخ نصب شده بود، خیره می شد و به استقرار دریاها، کشورها و... نظاره می کرد. بنابراین باید به ذهنیت علوم سیاسی با آنالیز نقشه عینیت بدهیم. شرق ترکیه از محلی که می خواهند وارد نخجوان شوند مرکز صنایع نیست بلکه منطقه کوهستانی صعب العبوری است و از آنجا کامیون باید وارد دالان زنگزور بگردد و دوباره در جهتی شمالی به باکو برود، در حالی که در جهت کنونی از ترکیه به گرجستان و از آنجا به باکو شاهراه وجود دارد.از سوی دیگر از قارص به باکو راه آهن وجود دارد(راه اهن قارص-تفلیس-باکو) که به سمت باکو می رود. ضمن اینکه کشتی های رو-رو بزرگی نیز در بندر باکو وجود دارد که می تواند با گذر از عرض دریای خزر به ترکمنباشی(در ترکمنستان) و آکتائو(در قزاقستان) در شرق دریای خزر متصل و از آنجا از طریق جاده و ریل به شرق تا چین ادامه یابد(منطبق بر کریدور تراسیکا)؛ یعنی کریدور قفقاز، اروپا و آسیای مرکزی فعال است و ایران نیز از آن استفاده می نماید. بنابراین اصلا علتی ندارد که ترکیه بخواهد خود را به جمهوری آذربایجان و کریدور زنگزور وابسته کند و از این جهتها عبور کند.
امیراحمدیان توضیح داد: ضمن اینکه باید در نظر داشته باشیم حمل و نقل مربوط به بخش خصوصی است که عوامل: منفعت، سهولت، سرعت و امنیت را دنبال می نماید. یعنی دولتها زیر ساختها را آماده می سازند(لایه زیربنایی) و قوانین و مقررات شامل: امنیت، بازرسی، مقررات، بانک، بیمه و نظایر آن نیز از عوامل دولتی و خصوصی است. اگر این عوامل فراهم باشد بخش خصوصی (جریان حمل و نقل) از آن استفاده می نماید. لایه دیگری (لایه سوم) نیز وجود دارد که آن فضای سیاسی است. دولت ها سعی می نمایند فضای سیاسی را برای حمل و نقل با آرامش ایجاد نمایند تا جریان حمل و نقل و فعالیت مالی در آن برقرار و فعالیت مالی انجام گردد. این یعنی تبدیل موقعیت جغرافیایی به موقعیت ژئوپلتیکی. ژئوپلتیک به مفهوم تنظیم سیاست خارجی در برابر همسایگان و محیط بین الملل بر اساس شکل و ماهیت جغرافیای سرزمینی خود.
وی در خاتمه گفت: در بحث کریدور زنگزور بنابراین است که ارمنستان را به سمت خود بکشانند. ایران نیز روابط دیپلماتیک با این کشور دارد اما ترکیه ندارد. اما با این وجود حجم مبادلات ترکیه با ارمنستان بیش از حجم مبادلات ایران با ارمنستان است! همانطور که اشاره کردم به این علت است که تجارت را بخش خصوصی انجام می دهد.
مشروح مصاحبه را در زیر بخوانید:
پشت پرده قره باغ و کریدور جعلی زنگزور؛پوتین با زیرکی به مرز ایران رسید
310311
منبع: خبرآنلاین