تاثیرات منفی تغییرات جوی روی پارک های ملی آمریکا فاش شد - مجله آراد

یک پارک ملی از اهمیت زیادی برخوردار هستند. آن ها زیستگاه زیست بوم های بی بدیل، سایت های فرهنگی و حیات وحش فوق العاده ای هستند. اما پژوهشی که به تازگی در آمریکا منتشر شده است می گوید، حال پارک های ملی این کشور اصلا خوب نیست.

این مطالعه شرح می دهد که دمای هوا در همه 417 منطقه حفاظت شده آمریکا تا 1.8 درجه فارنهایت بیشتر شده که دو برابر افزایش دمایی است که در سایر منطقه ها کشور به ثبت رسیده است. بعلاوه، هم زمان با افزایش دمای هوا و تشدید خشکسالی در این منطقه ها، از مقدار بارندگی نیز به شدت کاسته شده است.

چرا این رخ داد؟

پاتریک گونزالس، دانشمند تغییرات آب و هوایی در دانشگاه برکلی، کالیفرنیا، و یکی از نویسندگان این تحقیق می گوید:

علت اینکه پارک های ملی دچار تحت تاثیر منفی تغییرات آب و هوایی قرار گرفته اند، به خاطر موقعیت جغرافیایی آن ها است. بخش زیادی از پارک های ملی در منطقه شمالگان، در ارتفاعات بالا یا در منطقه های با آب و هوای خشک در جنوب غربی آمریکا قرار گرفته اند.

با توجه به یافته های این مطالعه، دمای بالا در اغلب موارد ناشی از این واقعیت است که بخش زیادی از پارک های ملی در ارتفاعات بالا قرار دارند که به علت اتمسفر نازک تر آن، هوا سریع تر گرم می گردد.

بیشتر از نیمی از پارک های کشور (حدود 63٪) در آلاسکا هستند و بیشترین افزایش دما را تجربه می نمایند.

گونزالس به خبرنگار سی ان ان گفت:

پرمافراست (خاک منجمد در نواحی یخبندان دائمی) در حال ذوب شدن است.

زمین این منطقه ها به خاطر سرد بودن هوا در بیشتر سال یخ زده است، بنابراین زمانی که هوا گرم می گردد زمین هم ذوب می گردد.

گونزالس می گوید وقتی که برف ها آب می شوند، رنگ زمین بدون برف تیره تر می گردد:

و همه ما می دانیم که رنگ های تیره تر نور بیشتری را جذب می نمایند و داغ تر می شوند.

این مسئله نه تنها یخچال ها را در معرض خطر قرار داده، بلکه خرس های قطبی که حیات شان به یخ دریا وابسته است را هم ترسانده است. این پژوهش بعلاوه نشان می دهد که بارش ها نیز تا 12٪ در همه پارک های ملی کاهش یافته، در حالی که این نرخ در کل آمریکا تنها 3٪ است.

پیامدهای این رویداد برای پارک ها چیست؟

بین سال های 1948 تا 2000، حدود 640 متر از ارتفاع یخچال میور (Muir Glacier) در پارک ملی خلیج گلیشر (Glacier Bay National Park) در آلاسکا کاسته شده است؛ جنگل های پارک ملی یوسمیتی و منطقه ها حفاظت شده ملی نوآتاک (Noatak National Preserve) تحلیل رفته و نابوده شده اند.

منطقه ها وسیعی از جنگل ها در پارک ملی یلو استون به خاطر خشکسالی و سوسک های پوست خوار که در اثر تغییرات آب و هوایی به درختان حمله می نمایند، در حال مرگ هستند و در منطقه های مانند پارک ملی یوسمیتی و منطقه ها حفاظت شده آلاسکا، درختانی در حال روییدن در دشت ها و مراتع هستند.

دانشمندان معتقدند که شرایط از این هم بدتر خواهد شد. تا سال 2100، پارک ملی یلو استون (اولین پارک ملی دنیا) شاهد آتش سوزی هایی وسیع تر و سرکش تر خواهد بود که 10 برابر بیشتر از آتش سوزی های قبلی، جنگل ها را به کام آتش خواهد کشاند. پارک ملی درختان جاشوا (Joshua Tree National Park) هم شاهد جان دادن تدریجی درختان جاشوای معروفش است. دمای هوا در پارک های ملی کشور در قرن بیست و یکم 6 برابر سریع تر از قرن بیست و یکم بیشتر خواهد شد. هوای پارک های ملی آلاسکا نیز تا 16 درجه فارنهایت گرم تر می گردد.

راهکارهای حل این مشکل چیست؟

گونزالس معتقد است که هنوز هم راهی برای برگشت به شرایط گذشته وجود دارد. افزایش دمای هوا را می توان به تغییرات جوی ناشی از کارهای انسان نسبت داد:

دی اکسید کربن در 800٬000 سال گذشته به بالاترین سطح خود رسیده است که خیلی بیشتر از دامنه طبیعی تغییرات است. علاوه بر این، کربنی که دانشمندان در اتمسفر یافته اند ترکیب شیمیایی منحصربه فردی دارد که متفاوت از کربنی است که از آتشفشان ها و کارخانه ها در هوا منتشر می گردد.

ما مقدار آلودگی کربن ناشی از خودروها، نیروگاه های برق و جنگل زدایی را محاسبه کردیم و متوجه شدیم که فعالیت های انسانی هر سال 9٬000٬000٬000 تن کربن (9 میلیارد تن) را وارد جو زمین می نماید، اما جنگل ها و آب های اقیانوس تنها 5٬000٬000٬000 تن (5 میلیارد تن) را می توانند در هر سال جذب خود نمایند.

بر اساس این مطالعه، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می تواند موجب کاهش حداقل یک دوم و حداکثر دو سوم از دمای پیش بینی شده گردد.

گونزالس برای حل این مشکل پیشنهاد می نماید که از خودروهای شخصی خودتان استفاده نکنید:

پیاده روی کنید، دوچرخه سواری کنید و از حمل و نقل عمومی بهره ببرید. کاهش آلودگی کربن از منابع انسانی می تواند پارک ها را از گرم شدن بیشتر نجات بدهد.