ناسا می خواهد با طراحی و فراوری اندام های اضافی پوشیدنی، حرکات و کار فضانوردان را روی ماه بهینه کند - مجله آراد

هر چند آن ها را در یکی از آن لباس های فضایی دهه 60 با یک ششم گرانش زمین راه می رفتند. اما جست و خیز اجباری آنها برای حرکت بهینه بر سطح این سیاره چندان هم دلپذیر نبود. با تماشای ویدئوی جنبیدن آنها حسی از دست و پا زدن پیدا می کنیم.

با توجه به برنامه ریزی برای بازگشت بشر به سطح ماه در سپتامبر 2026، محققان MIT ظاهراً در پی توقف این روند هستند.

هری اسادا، پروفسور مهندسی مکانیک در MIT، می گوید: فضانوردان از نظر فیزیکی بسیار توانا هستند، اما گرانش یک شششم و لباس فضایی محدود نماینده، می تواند حرکات آن ها را محدود کند.

راهکار: یک جفت ربات پوشیدنی یا ایرعضو SuperLimbs که از پایین کوله پشتی لباس فضایی امتداد یافته و آماده است تا فضانوردان را با کمترین کوشش در صورت لزوم روی پا های خودشان بلند کند.

اسادا و تیمش این ابراعضا را 10 سال پیش توسعه داده اند و از آن موقع از آن ها را برای یاری به اموری مانند کشتی سازی، ساخت هواپیما و ساخت و ساز استفاده شده است.

اسدا می گوید: در ارتباط با ناسا متوجه شدیم که این موضوع ناکارآمدی حرکت روی ماه یک خطر جدی است. ما متوجه شدیم که می توانیم تغییراتی در طراحی خود ایجاد کنیم تا به فضانوردان یاری کنیم راحت تر حرکت نمایند.

محققان ابتدا سعی کردند دریابند که چگونه انسان ها با لباس های دست و پا گیر به زمین می افتند و بعد کوشش می نمایند بایستند. بنابراین آن ها دسته ای از داوطلبان را با وسایل سفت و حجیم پوشاندند و از آن ها خواستند از روی شکم، پهلو ها و پشت خود بلند شوند. با تجزیه و تحلیل حرکات آنها، محققان به یک توالی مشترک و قابل پیش بینی رسیدند که حدود 80 درصد از افراد آن را دنبال کردند.

بر اساس این توالی حرکات، محققان یک بازوی روباتی را طراحی کردند تا به افراد یاری کند تا در حالی که کوله پشتی بزرگی را می گیرند، بایستند.

اریک بالستروس، عضو تیم، که این سیستم را امتحان کرد، می گوید: احساس می نماید که نیروی اضافی با او بوده است. تصور کنید که یک کوله پشتی پوشیده اید و شخصی بالای آن را گرفته و به نوعی شما را بالا می کشد. با گذشت زمان کار با این اعضا، به نوعی طبیعی می گردد.

بنابراین با اثبات اینکه بازو های ربات می توانند به افراد یاری نمایند تا بلند شوند، گام بعدی تیم این است که آن را را در آخرین نسخه SuperLimbs خود بگنجانند، که شامل دو بازوی چند مفصلی است که از دو طرف پایین کوله پشتی آویزان می شوند. در لباس فضایی، کوله پشتی شامل سیستم های کنترلی و بعلاوه دستگاه تنفس فضانورد است.

استفاده از این ابراعضا، باعث بهبود بهره وری در حین کار در ماه با تثبیت بدن کاربر، پیش بینی و پیشگیری از سقوط ها قبل از وقوع، و کاهش فعالیت متابولیک فضانوران می گردد. ضمناً اکسیژن فضانوردان حفظ می گردد و می توانند مدت بیشتری، بیرون ماه نشین یا ایستگاه ماه در آینده کار نمایند.

مرحله بعد این است که این اعضا کاملا با لباس های فضایی جفت شوند و در شبیه ساز های کم گرانش آزمایش گردد.

بالستروس می گوید: در 80 درصد سقوط در زمان آپولو، وقتی فضانوردان می افتادند که حفاری یا نوعی کار با ابزار انجام می دادند. ماموریت های آرتمیس واقعاً بر ساخت و ساز و حفاری متمرکز خواهند شد، بنابراین خطر سقوط بسیار بیشتر است. ما فکر می کنیم که ابراعضا یا SuperLimbs می تواند به ببهینه شدن کار یاری نمایند.

منبع: MIT