فسیل هایی که هنوز هیچ علمی قادر به توضیحشان نیست! - مجله آراد

فسیل باکتری مریخ (ALH84001)

داستان های علمی تخیلی بی شماری در سراسر زندگی بر روی مریخ متمرکز شده است و دانشمندان زیادی روی زندگی در سیارات دیگر تحقیق نموده اند اما دانشمندان زندگی در مریخ را به طور جدی امکان پذیر می دانند و در واقع می توانند آن را به وسیله شهاب سنگ مرموزی به نام ALH84001 اثبات نمایند. این جسم خارجی در سال 1985 به زمین افتاد که با تحقیق روی آن، دانشمندان شوکه شدند. این شهاب سنگ مربوط به سیاره مریخ بود و در آن یک باکتری فسیل شده مشاهده می شد.

از آن موقع دانشمندان تحقیق روی سنگ را بیشتر کردند و در خصوص باکتری آن هم مطالعه های زیادی انجام دادند. چیزی که فسیل باکتری مریخ را معروف نموده این است که بعد از گذشت بیش از 30 سال، هنوز هم دانشمندان نتوانسته اند راز آن را کشف نمایند. عده ای اعتقاد دارند که وجود باکتری فسیل شده در سنگ، نشان می دهد که در مریخ موجود زنده وجود دارد، اما به هرحال این موضوع هنوز کشف نشده است.

انسان نالِدی یا هومو نالدی

از زمان کشف فسیل اولین انسان های هومونی یا نخستینیان، دانشمندان تحقیق روی مکان هایی که این فسیل ها بیشتر دیده می شد را بیشتر نموده اند. اما همه تحقیقات به یکباره دچار سردرگمی شد؛ زمانی که در سال 2015، یک فسیل نالدی را در آفریقای جنوبی کشف کردند که به هیچ وجه به دیگر فسیل های خانواده انسان شبیه یا مرتبط نبود و از آن پس، آن را به نام هومو نالدی خواندند.

فسیل های Homo naledi مکان عجیبی را در درخت خانواده انسانی اشغال می نمایند که همین هم باعث شده است بعضی از محققان پیشنهاد نمایند که آنها واقعا انسان نبوده اند. عجیب و غریب این است که این فسیل ها قدمتی کمتر از 350،000 سال داشته اند، به این معنی که درست قبل از انسان خردمند (Homo sapiens) زندگی می کردند. در هنگام تجزیه و تحلیل رفتار، آنها بیشتر اسرارآمیز می شوند. تمام فسیل ها در یک سوراخ بزرگ تدفین یافت شدند که همین هم باعث شده که فسیل های نالدی هنوز هم عجیب و غریب در نظر گرفته شوند.

تولی مانستر

دیو تولی یا Tully Monster در سال 1955 به وسیله رانسیس تولی کشف شد. دیرین شناسان بعد از کشف آن کوشش کردند تا آن را در یکی از طبقه بندی های شناخته شده قرار دهند که متاسفانه هیچ کس نتوانست طبقه ای که این فسیل به آن مربوط بود را پیدا کنید. نگاهی به بازتولید هیولا نشان می دهد چرا این موجود، آنقدر گیج نماینده بود. قسمت اصلی بدن او شبیه ماهی سپیداج بود که باله هایی چسبیده به بالا داشت. او هیچ استخوانی در بدنش نداشت اما می توانست شکل سفت و سختی به خود بگیرد، کاری که کرم ها می نمایند و غلاف های چشم از دو طرف بدن بیرون زده بود. با اینکه غیر معمول است اما این جانور، هیولا دارای یک خرطوم بلند و یکپارچه داشت که یک سر در انتهای آن دیده می شد.

دانشمندان زمانی که می خواستند این فسیل را در طبقه بندی ها قرار داهند کاملا شوک زده شده بودند، آن ها فکر کردند که این موجود احتمالا به کرم ها، نرم تنان، بند خاتمه یا قیف دندانان مربوط می گردد. اما متاسفانه همه این طبقه بندی ها با هم متفاوت هستند و نمی توان آن ها را بهم هم مرتبط دانست.

فسیل دایناسور قطب شمال یخ زده

زمانی که ما دایناسورها را تصور می کنیم، معمولا آن ها را در فضاهای استوایی و یا در کنار اقیانوس های گرم مجسم می کنیم، در حالی که یکی از فسیل های عجیب موجود در جهان، فسیل دایناسوری است که در آلاسکای قطبی کشف شده است. کشف این دایناسورهایی که نوکی شبیه اردک داشتند، سوالات بی شماری ایجاد نموده است و دیرینه شناسان را مجبور کرد تا به طور کامل آنچه که آنها در خصوص دایناسورها باور داشتند را بازنگری نمایند. از آنجا که این مارمولک های غول پیکر در آب و هوای قطبی زندگی می کردند، آنها باید گرما را خودشان ایجاد نموده می کردند که این موضوع ایده این که که دایناسورها تنها موجودات خونسرد بودند را عوض کرد.

به احتمال زیاد، سیستم های خون این موجودات بسیار متنوع تر از عقیده ابتدایی دانشمندان است. اما سوال اینجاست که این دایناسورها در ابتدا چطور به اینجا راه پیدا نموده اند؟ جایی که از دیگر همنوعان خود بسیار دورتر است. دانشمندان همیشه در کوششند تا راز این مورد از فسیل های عجیب را پیدا نمایند.

کره های کلرکس دراپ

این کره ها (Klerksdorp Spheres) برای بار اول در اوتوسدیل آفریقا هنگام حفاری های معدنی پیدا شدند و به سرعت به عنوان یک راز عجیب در میان دانشمندان به معروفیت رسیدند. همانطور که از نام آن ها پیداست، این فسیل های عجیب کره ای شکل هستند و از فلزهای سخت ساخته شده اند. بیشتر کره ها دارای یک شیار در وسط خود هستند و قدمت این شیارها به 3 میلیون سال قبل از میلاد می رسد که به سرعت به نظریه های توطئه آدم فضایی های باستانی و تمدن های بسیار پیشرفته پیش از تاریخ منجر شد. بعد از آن هم تئوری های گوناگون تری مطرح شد و هنوز هم سر اینکه کدام درست است، بین دانشمندان اختلاف وجود دارد.

گودزیلا

باستان شناس های آماتور معمولا همان هایی هستند که فسیل های عجیب و سورپرایز نماینده را پیدا می نمایند. در سال های اخیر، رون فاین و تیمش (Ron Fine) یک فسیل بسیار غیر عادی در بیرون شهر کوینگتون در استان کنتاکی آمریکا پیدا کرد. فاین وقتی قطعه های مختلفی با طرح گیاه روی آن ها پیدا کرد، متوجه شد که چندین فسیل پیدا نموده است. پس از حفاری قطعات، آنها فسیل را به هم متصل کردند تا شکل عجیب آن را کشف نمایند. این فسیل شکلی عجیبی داشت: یک بدن بسیار بزرگ که هفت پای بلند داشت.

منبع: grunge.com