کوشش دکه های کتابفروشی 400 ساله در پاریس برای بقا در دوره کرونا - مجله آراد

با ما همراه باشید و با تور فرانسه از کشور عشاق دیدن کنید و در شهرهای پاریس، مارسی بگردیم و برج ایفل ، موزه لوور و دیگر جذابیت های این شهر زیبا را ببینیم

اما جروم کالیس می گوید در یکشنبه گذشته فقط 32 یورو کتاب فروخت و حتی یک روز دیگر فقط یک کتاب چهار یورویی فروخت. کالیس می گوید: اوضاع وحشتناک است. سه سال است که اوضاع خراب است. سال اول اعتراضات در پاریس رخ داد. زمستان گذشته تظاهران برای مسائل در سیستم حمل و نقل و حالا هم کوید 19 که قرنطینه و محدودیت عبور و مرور را به همراه داشته است. فاجعه!

البته هدف اصلی بساط های کتابفروشی هیچوقت پول نیست. حتی در دوره غیرکرونا هم کتابفروشان آثار دست دوم یا بساط های کوچک خوب می دانستند که با وجود تلفن های هوشمند و کتابخوان های الکترونیک و آمازون درآمد بالایی نخواهند داشت.

کالیس 57 ساله، که رییس اتحادیه کتابفروشان کوچک پاریس 30 سال است که دکه کتابفروشی دارد. کالیس که قبلاً نوازنده بیس بود و در رادیو فرانسه ساز می نواخت می گوید: این اصلاً شغل نیست. درآمد زیادی نداری. این کار را به خاطر هوای تازه، آزادی، ارتباط با مشتریان ثابت انجام می دهی زیرا بسیار انسانی است اما در حال حاضر آزاردهنده شده است. امیدوارم پاندمیک موجب نابودی بساط کتابفروشان نگردد.

در فرانسه به کتابفروشانی که در خیابان بساط می نمایند bouquinistes می گویند. کلمه ای که اولین بار در سال 1752 برای توصیف این کتابفروشان استفاده و در دیکشنری نهاده شد. این در حالی است که این گروه کار خود را در قرن شانزدهم و با فروش کتاب ها بر روی گاری آغاز کردند.

در سال 1891 کوشش جورج-یوجین هاوسمان، معمار پاریسِ مدرن برای حذف این بساط ها از سطح شهر پاریس به نتیجه نرسید و بساطی های کتاب اجازه یافتند که کتاب ها را شب ها در جعبه های سبزرنگ خود ذخیره نمایند.

کالیس می گوید: ما انتقال دهندگان فرهنگ هستیم. ما همانند دیگر کتابفروشان نیستیم. برای رفتن به کتابفروشی باید تصمیم به کتاب خریدن از قبل داشته باشی اما وقتی در حال رد شدن از خیابان هستید ما را می بینید و ممکن است ناگهان کتابی بخرید. ما مایه آرامش شهروندان هستیم. ما چیزی می فروشیم که کتابفروشان به مردم ارائه نمی نمایند.

در حال حاضر 85 زن و 125 مرد در این بساطی ها فعالیت می نمایند. این افراد قبلا خبرنگار بنگاه های خبری، معلمین فلسفه، موزیسین و داروساز بوده اند. البته اخیراً جوانان برای تجربه آزادی و عشق هم به این کار رو می آورند.

گیل مورنو، که 20 سال در پاریس دکه کتابفروشی دارد، می گوید: این شغل سبب شد من امانوئل مکرون و جوزف استیگلیتز را ببینم. پول زیادی به دست نمی آورم اما اگر تجارتم آنلاین بود فرصت دیدن افراد مشهور را نداشتم.

سیلوی ماتیاس، 58 ساله خبرنگار سابقه رویترز است و می گوید روز گذشته از دکه آثار فلسفه و ادبیات او فقط 65 یورو درآمد داشته است: با در نظر دریافت شرایط کنونی اوضاع من بد نیست. در بهار اوضاع بهتر خواهد شد. امیدواریم اوضاع بهتر گردد. باید بگردد!

ژان پیر، همسر سیلوی دویست متر آن طرف تر دکه دارد و کتاب هایش درباره فلسفه، سینما، روانشناسی، مد، و حکاکی است. ژان پیر معتقد است عادی شدن اوضاع زمان خواهد برد. حتی با واکسیناسیون عمومی هم مردم به این زودی به مسافرت نمی آیند. من 40 سال است مشغول این کار هستم. نگران نیستم زیرا پس از چهل سال کار در خیابان دیدن چند پاندمیک طبیعی است! پاندمیک قرار نیست من را از این حرفه بیرون کند!